Cybersecurity in 2026 draait om vertrouwen in een steeds complexere digitale omgeving. Organisaties werken met identity-gedreven toegang, gedistribueerde omgevingen, machine identities en uitgebreide supply chains, terwijl regeldruk toeneemt en menselijk handelen een blijvende risicofactor is.
Aanvallen richten zich steeds minder op het direct compromitteren van systemen en steeds vaker op het misbruiken van bestaand vertrouwen binnen identiteiten, processen, machines en ketens. Dat vraagt om duidelijke governance, consistente uitvoering en blijvende grip op security over de hele omgeving.
1. Digitale soevereiniteit
Grip op digitaal vertrouwen wordt een strategisch vraagstuk. Certificaten, cryptografische sleutels, signing en encryptie bepalen wie en wat je kunt vertrouwen binnen en buiten de organisatie. Public Key Infrastructure (PKI) vormt hierin een fundament, maar eigenaarschap en aansturing zijn vaak verdeeld over meerdere teams of externe partijen. In 2026 groeit het besef dat gebrek aan controle over trust anchors directe impact heeft op autonomie, weerbaarheid en compliance.
2. Quantum security en post-quantum readiness
Post-quantum cryptography (PQC) is geen ver-van-mijn-bed-show meer. Hoewel een volledige migratie nog jaren kan duren, is voorbereiding nu al nodig. Organisaties hebben inzicht nodig in waar cryptografie wordt gebruikt, welke data langdurig beschermd moet blijven en van welke leveranciers zij afhankelijk zijn. In 2026 wordt PQC vooral gezien als een gecontroleerd migratietraject, waarbij crypto-inventarisatie, impactanalyse en hybride benaderingen helpen om latere, ingrijpende wijzigingen te voorkomen.
3. Naar elkaar toegroeien van SSE en identity security
Toegang wordt steeds meer identity-first en policy-gedreven ingericht. Het onderscheid tussen network security en identity security vervaagt, doordat SSE en IAM steeds verder naar elkaar toe groeien. Organisaties die deze domeinen als één samenhangend control plane ontwerpen, beperken blinde vlekken en verminderen operationele complexiteit. In 2026 wordt succes bepaald door consistente policy handhaving, duidelijk eigenaarschap en een sterke koppeling tussen toegang, identiteit en monitoring.
4. Machine identities, XoT en OT security
Machine identities zijn inmiddels talrijker dan menselijke identiteiten in de meeste omgevingen. Devices, workloads, sensoren en industriële systemen brengen vertrouwensrelaties met zich mee die vaak beperkt worden beheerd. XoT- en OT-security kennen lange levenscycli, beperkte patchmogelijkheden, veiligheidseisen en operationele afhankelijkheden die sterk afwijken van traditionele IT. In 2026 moeten organisaties machine identity, segmentatie, gecontroleerde remote access en continue monitoring beschouwen als kernonderdelen van security, zowel binnen IT- als OT-omgevingen.
5. Schaalbare security operations en effectieve detectie
Meer telemetry leidt niet automatisch tot betere security. De uitdaging zit in het vertalen van data naar detectie, response en aantoonbare verbetering. XDR en NDR zorgen voor bredere zichtbaarheid, maar leveren alleen waarde wanneer ze worden gecombineerd met use-case engineering, duidelijke responseprocessen en exposure-gedreven prioritering. In 2026 wordt effectiviteit gemeten aan snelheid, consistentie en resultaat, niet aan het aantal alerts.
6. AI in cybersecurity
AI beïnvloedt zowel aanvalstechnieken als verdedigende securityprocessen. Het versnelt phishingcampagnes en social engineering, maar ondersteunt ook analyse, triage en automatisering aan de verdedigende kant. In 2026 ligt de grootste uitdaging bij governance. Organisaties moeten vastleggen waar AI wordt ingezet, hoe data wordt beschermd en hoe besluitvorming transparant blijft, zodat security operations geen ondoorzichtige black box worden.
7. Supply chain risk en operationele weerbaarheid
De supply chain blijft een belangrijke risicofactor. Afhankelijkheden van softwareleveranciers, service providers en andere derden vergroten het aanvalsoppervlak tot buiten de eigen organisatie. Regelgeving zoals NIS2 en DORA stelt hogere eisen aan risicomanagement, operationele weerbaarheid en aantoonbare verantwoordelijkheid. Zero Trust-principes bieden richting, maar alleen wanneer ze worden vertaald naar concrete controls en operationele processen.
8. Compliance als continu proces
Cybersecurity-compliance raakt steeds nauwer verweven met governance en verantwoordelijkheid. Voldoen aan kaders zoals NIS2, DORA en sectorspecifieke verplichtingen is geen periodieke exercitie meer. In 2026 moeten organisaties aantonen dat controls in de praktijk werken, ondersteund door monitoring, testing en duidelijk eigenaarschap binnen security-, risk- en operationele teams.
9. Social engineering als systemisch risico
Phishing, vishing en andere vormen van social engineering blijven technische beveiligingsmaatregelen omzeilen door in te spelen op menselijk vertrouwen. Aanvallen zijn gerichter, hardnekkiger en steeds beter afgestemd op bedrijfsprocessen. In 2026 moeten organisaties social engineering behandelen als een systemisch risico. Awarenessprogramma’s, realistische simulaties en gedragsinzichten zijn nodig om technische controls te versterken, niet te vervangen.
10. Talenttekort en operationele continuïteit
Het tekort aan gespecialiseerde securitykennis blijft een structurele uitdaging. Securityteams krijgen te maken met toenemende complexiteit, terwijl het behoud van expertise en continuïteit onder druk staat. In 2026 richten organisaties zich daarom op duurzaamheid: het vereenvoudigen van architecturen, het inzetten van managed services waar passend en het borgen van kennis in processen in plaats van bij individuele personen. Operationele continuïteit wordt daarbij net zo belangrijk als innovatie.
Vertrouwen beheren in complexe omgevingen
Cybersecurity in 2026 wordt vooral bepaald door opgebouwde complexiteit, niet door losse dreigingen. Meer identiteiten, machines, toegangspaden en onderlinge afhankelijkheden vergroten de behoefte aan duidelijkheid rond vertrouwen, zichtbaarheid en response. Veel organisaties beschikken al over sterke controls, maar hebben moeite om deze samen te brengen in een samenhangend operating model dat meegroeit met de omgeving.
De focus verschuift van het toevoegen van nieuwe tooling naar het beter laten samenwerken van bestaande capabilities. Inzicht in waar vertrouwen wordt verleend, hoe exposure zich vertaalt naar daadwerkelijk risico en hoe snel toegang kan worden beperkt wanneer omstandigheden veranderen, wordt doorslaggevend. Nomios cybersecurity experts ondersteunen organisaties bij het vertalen van deze trends naar praktische architecturen, diensten en operationele verbeteringen, zodat securitystrategie en dagelijkse praktijk beter op elkaar aansluiten.
Wat kun je nu doen?
1. Herzie vertrouwen en toegang voor gebruikers, machines en partners
Bekijk hoe identity, privilege en cryptografisch vertrouwen zijn ingericht binnen je omgeving, en waar impliciet vertrouwen nog aanwezig is binnen IT, OT en toegang door derden.
2. Prioriteer detectie en exposure op basis van realistische aanvalspaden
Stem XDR, NDR, MDR en exposure management af op business impact in plaats van alleen technische ernst.
3. Pak menselijk risico aan naast technische controls
Versterk weerbaarheid tegen social engineering met gerichte awareness, realistische simulaties en duidelijke responseprocessen die aansluiten op dagelijkse werkzaamheden.
Wil je meer weten over dit onderwerp?
Onze experts en salesteams staan voor je klaar. Laat je contactgegevens achter en we nemen spoedig contact met je op.
